Akt kobiecy

De Smet urodził sie w 1881 roku, w Ghent, w rodzinie artystów. Jego ojciec, Jules de Smet był malarzem, dekoratorem i fotografem, a brat, Gustaaf de Smet, również malarz, pozostawał w kręgu awangardy. Leon, podążając śladami brata, rozpoczął w 1893 roku edukację w Akademii Sztuk Pięknych w Ghent. Po raz pierwszy eksponował swoje prace na Salonie w Anwerpii w 1901 roku. Udzielał się w lokalnym Cercle Artistique et Litteraire. W kwietniu 1904 roku wystawiał prace razem z Maurice Sys, w 1910 roku - towarzyszył mu Edmond Verstraeten.

 

W 1906 roku po raz pierwszy wyjechał do Deurle, nastepnie do Sint-Martens-Latem, gdzie mieszkał do listopada 1913 roku. Wspólnie z bratem Gustaafem odnowił znajomości z innymi członkami drugiej grupy Sint-Martens-Latem: Maurice Sys, Constant Permeke i Frits Van den Berghe. Szczególnie znaczące okazały się wzajemne relacje z Maurice Sys, który podobnie jak Léon pozostawał pod wpływem impresjonizmu. De Smet utrzymywał bliskie kontakty z krytykiem, późniejszym właścicielem galerii - Paul-Gustave Hecke. W 1911 roku, razem z Gustaafem de Smet, Constantem Permeke i Gustavem Van de Woestyne uczestniczył w wystawie Kunst van Heden.

 

Po wybuchu I wojny światowej artysta uciekł do Wielkiej Brytanii. W 1915 roku osiadł w Londynie. W gronie jego przyjaciół znaleźli się pisarze Joseph Conrad, John Galsworthy, Bernard Shaw. W Londynie artysta przejął obszerną pracownię w dzielnicy artystów, w St John's Wood. W kawiarniach spotykał przedstawicieli awangardy, Jacoba Epsteina i Ossipa Zadkine'a. Pierwszym sukcesem de Smeta w Londynie była wystawa indywidualna w Leicester Gallery w styczniu 1917 roku. Z końcem 1917 roku Léon de Smet został powołany do wojska. Talent malarza wykorzystał dla poprawy swojego losu, malując portrety swoich dowódców. Po zawieszeniu broni wrócił do rodziny do Londynu.

 

Na łamach Observera, Globe i Daily Mirror publikowano pochlebne recenzje jego wystaw. Kolejna, indywidualna wystawa w Leicester Gallery również cieszyła się dużym powodzeniem. Mimo wyraźnych sukcesów w Anglii od 1925 roku de Smet koncentrował swą działalność w Belgii. W 1926 roku wynajął pracownię w Brukseli, w budynku Galerie Le Centaure, w której odbyła się wystawa jego prac w kolejnym roku. Lata spędzone w Brukseli okazały się trudne. W 1930 roku przeniósł się z powrotem do Deurle. Aktywny w środowisku artystycznym w Ghent, malarz współorganizował z Albertem Claeysem wystawę Cercle Artistique et Litteraire w 1933 roku. Otrzymywał liczne zlecenia na portrety osób publicznych. W 1935 roku namalował portret Królowej Astrid. Wystawiał swoje prace również w Ars Gallery, a od 1939 roku również w jej filii Vyncke-van Eyck Gallery. W czasie II wojny światowej dwukrotnie prezentował swą twórczość w Galleries de l'Art Belge w Brukseli. W 1953 roku odbyła się obszerna wystawa organizowana przez Ghent Museum of Fine Arts, otwierał ją Paul-Gustave van Hecke. Léon de Smet zmarł 9 września 1966 roku.

 

Léon de Smet pozostawał pod wpływem impresjonizmu. Jego mistrzami byli profesor z Akademii w Ghent - Jean Joseph Delvin oraz Emile Claus, najbardziej rozpoznawalny malarz-luminista, tworzący w stylu postimpresjonizmu. Prace de Smeta charakteryzowało typowe dla impresjonizmu rozwichrzenie pociągnięć pędzla i upodobanie koloru, od delikatnych pasteli po wibrujące, krzykliwe barwy. Wyjątkowe na tym tle jawią się obrazy z lat dwudziestych, miedzy innymi prezentowany Akt kobiecy z 1927 roku. Ich silnie akcentowaną geometrię formy porządkuje kontur, kształt postaci budowany jest dłuższym impastem, a nad wszystkim dominuje kolor, z jednej strony oparty na kontrastach, sytuujący się w estetyce Art Déco, z drugiej spokojniejszy, wypracowany w oparciu o subtelną gradację tonów.