Od 1936 roku tworzył kompozycje figuralne z serii "Jeźdźcy". Jego charakterystyczna zwarta forma rzeźbiarska była inspirowana m.in. sztuką egipską, etruską i afrykańską.
Był jednym z najwybitniejszych portrecistów (C. Carrà 1946, I.F. Strawinski 1951, autoportrety). Oprócz portretów ulubionym tematem Mariniego był nagi jeździec na koniu — seria rozpoczęta w 1936 r. (Człowiek na koniu 1951), w której przede wszystkim podkreślona została siła witalna przedstawianej grupy. W kręgu zainteresowań artysty były również grafika i malarstwo (tempera i gwasz).
