Portret kobiety

Hanna Nagel (lub Johanna Nagel) [ur. 10 czerwca 1907 w Heidelbergu - zm. 15 marca 1975 r. tamże] - była niemiecką rysowniczką, grafikiem i ilustratorem.  W początkowych etapach twórczosci reprezentowała kierunki takie jak Weryzm oraz Nowa  Rzeczowość (niem. Neue Sachlichkeit). Jej prace charakteryzowało satyryczne ujęcie tematu, w późniejszym okresie stały się one ciemnymi wizualizacjami sennych mar.  W rysunkach i grafikach zdominowanych przez postać kobiecą, artystka opierając się na autorefleksji artystka  odnosi się do różnorodnch ról kobiety. 

Jako leworęczne dziecko przyuczana była do zawodu introligatora. W latach 1925 - 1929 uczyła się w Państwowej Szkole Plastycznej w Karlsruhe  pobierając lekcje od Karla Hubbucha, Wilhelma Schnarrenbergera i Hermanna Gehri, a także w klasie rytownictwa u Waltera Conza. W 1930  wyjechała do Berlina by tam studiować sztukę wysoką i sztuki użytkowe. Jej nauczycielami byli w tym czasie m.in. Emil Orlik i Hans Meid, pierwszy zachwycony twórczością Nagel mówił o niej jako o drugiej Kollwitz, Maid natomiast pozwalał jej doskonalić kunszt ilustratorski w jego mistrzowskim atelier. W 1936 roku wykonała ponad 100 pierwszych ilustracji do książek dla dzieci oraz innch pozycji takich jak "Mewa" Antoniego Czechowa czy "Nocny azyl" Maxima Gorki. Znane są także cykle jej grafik m.in.: "Fantazje do 24 Preludiów Chopina", "Marzenia" oraz  "Strach". Ze względu na zdecydowane odrzucenie przez nazistowską scenę artystyczną w czasie wojny Nagel musiała zająć się drobnymi zleceniami jak ilustracje kalendarzy czy grafika reklamowa. 

Stworzyła niezlizoną ilość rysunków, litografii i akwafort, wiele z jej prac nie zostało upublicznionych, liczne znajdują się w kolekcjach prywatnych, cześć zabezbiecza Niemieckie Muzeum Narodowe w Norymberdze. Od 1998 r. w Karlsuruhe przyznawana jest nagroda im. Hanny Nagel, przysługująca artystom wizualnym ocenianym przez jury, w którego skład wchodzą wyłącznie kobiety.